Domaine Fernand Engel Rosé Pinot Noir 2009, Alsace

Elzas! Van tevoren altijd een verrassing hoe zo'n wijn zal smaken. Bij Elzas wijnen weet ik het nooit van tevoren. In restaurants daarom ook vaak een categorie waar ik mijn handen niet aan brand. Deze Fernand Engel Rosé van pinot noir druiven is biologisch en blijkt voorzien van een serieus van karakter. Geen aardbeien of zuurtjes in je glas, maar een hartig voorkomen met tonen van rozebottel en cognac. Aan tafel worden we het niet geheel eens over of dit positief is. Ik vind deze Engel echter smakelijk en gedegen. Niet erg om er meerdere van in het wijnrek aan te treffen. Voor de gelegenheid (de opening van het seizoen voor buiten eten -- het is bijna juni, mensen!) misschien wat ingetogen. Dit is meer een binnen- en open haardrosé dan een terras- en zwembadrosé. Een goede opmaat voor bezoek aan de Elzas later dit jaar.

Gris, Vin du Pay du Var Rosé 2012

Onze rosésafari brengt bij elke fles weer een nieuwe verrassing. Deze prachtig bleke Provençaal van Estandon, bijvoorbeeld, daar keken we echt naar uit. Heerlijke zomerwijn met boeiende smaak, daar hoop je op.

Helaas is dat het niet geworden. Dit is wel een hartig wijntje. Geen aardbeien en perzikken die je om de oren vliegen. Het bouquet is echter niet erg breed ontwikkeld. Een stevig zuurtje en een nogal chemisch smaakje ergens op de achtergrond vallen het meest op. Verder een nare plastic kurk die verzet biedt als hij terug de hals van de fles in moet. Snel door naar de volgende fles.

Domaine de Pajot 2012 Côtes de Gascogne Rosé Bio

We hebben een winnaar! Dit is de vierde fles waar de kurk vanaf gaat, en vooralsnog (nu is het nog overzichtelijk, natuurlijk) is dit de winnaar: een lekker hartige, vrij donker getinte rosé uit een van Frankrijk's grootste IGP productiegebieden, de côtes de Gascogne.

Het is een goede zaak dat dit sap niet in de Armagnac verdwenen is, want deze wijn heeft een prettige hartige smaak. De rode en roze fruitsoorten zijn zo gedistingeerd aanwezig dat het lastig is ze bij naam te noemen.

Conclusie: het zal ons niet verbazen als we van deze wijn aan het eind van de rit besluiten een doosje extra te laten komen. Klasse!

D'en Segur Côtes du Tarn - de eerste van de Franse wijnen!

Et voilà! De eerste Franse wijn is ontkurkt. Gemene plastic kurk is het, trouwens. Geen feest om die weer terug in de fles te krijgen. De wijn heeft een mooie bleke Provençaalse kleur, en is gemaakt van - naast Cabernet Sauvignon - de Cabernet Franc druif.
De smaak is zo bescheiden als de kleur; een contrast met de Spaanse en Marokkaanse wijnen die hieraan voorafgingen. In het bouquet komt vooral perzik naar voren. Een goede tegenhanger voor die toon ontbreekt, wat 'm iets weeïger maakt dan de perfecte bescheiden rosé zou zijn.

Conclusie: prettige doordrinkrosé. Gebrek aan een zuurtje doet de wijn wel wat spanning missen.